Kijk anders, doe anders
Innoveren lijkt makkelijk, maar is verdraaid lastig. Echter met de juiste stappen en houding neemt de slaagkans aanzienlijk toe!
Onderzoek
Ideeen
inspiratie
groei
ontwerp
hulp
Denkstation heeft meer dan 25 jaar ervaring in innoveren
Innoveren is naast diep nadenken ook gewoon doen. En bijstellen. Je aannames toetsen en weer doen, en bijstellen. Net zolang tot je een prototype hebt. Een zogenaamd Minimal Viable Product (MVP), zoals in de taal van start ups wordt gesproken.
En dan ben je er nog niet, want zo’n MVP zal je weer moeten uitproberen en bijstellen, totdat je iets hebt schaalbaar begint te worden. Schaalbaar & herhaalbaar.
We werken voor diverse organisaties
Natuurlijk, hieronder staan klinkende namen, maar we hebben geen voorkeur.
Of toch wel, we verkiezen leuke mensen, want die maken het verschil.
Plan & Pricing
Wil je weten wat we voor je kunnen doen? Kies dan uit onderstaande. Bang om te verliezen? Je ‘risico’ is slechts €450 voor een dagdeel, je potentiele opbrengst vele malen groter.
3 Daagse
- Inspiratiesessie
- Brainstorm
- Shortlist ideeen
- 1 uitgewerkt plan
- Start met MVP
-
Testen MVP op klant(en)
NB; 3 dagen zijn verspreid
Client Reveiws
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hendrerit massa condimentum enim, nisl vitae. Ultricies aliquet proin egestas donec viverra turpis luctus gravid
Recente Posts & Artikelen
Hieronder een keuze aan artikelen die wij goed vinden en waar we inspiratie uit halen.
Dag 1 - Left Luggage
Van beide liften in hotel Miramare deed slechts één het. Daar wachtte ook een Amerikaan: Hawaï-shirt over een bermudabroek, sportsokken. Toen de lift open ging stond er een vrouw met een vlinderachtige zonnebril en heel veel koffers. Wij konden er niet bij. De lift ging dicht en de vrouw vertrok. We wachtten tot de lift weer kwam, en de dezelfde vrouw er stond. Ze maakte een uitnodigend gebaar. De lift verdween omhoog. De man vloekte. Na een minuut verscheen ze weer. Nogmaals dat gebaar. Nu boog de man zich naar voren en trok een donkerblauwe koffer naar buiten. De vrouw krijste, probeerde hem tegen te houden maar hij gooide de koffer de hal in. Verbouwereerd bleef ze daar in het schelle licht van haar hokje. De lift bleef open, een andere koffer was voor het elektronische oog gegleden. Omdat hij deze terugschopte ging de deur nu wel dicht en verdween de vrouw. De Amerikaan pakte zijn tas en wandelde de noodtrappen op. Onderweg wees hij een passeerde hotelmedewerker met een trollykar vol bagage op de donkerblauwe koffer. Deze knikte, wierp hem bovenop en liep door naar een bus, buiten. Ik aarzelde, zag de dalende lift en volgde de witte sportsokken.
Dag 2- Aquarium
Vlakbij het hotel was ook een restaurant. Terwijl ik wegliep vroeg de ober of ik lekker had gegeten. Dat had ik. Hij zocht een vraag en ik een excuus om te gaan. Hij keek langs me en wees op een aquarium. “De volgende keer ziet hij er weer mooi uit hoor. De man die hem schoon maakt is op vakantie.” Ik draaide me om naar de bak. De man tikte op het glas: “Er groeit veel groen, je kan de vissen haast niet zien”. Ik knikte. “Ja, er is inderdaad veel groen”. We keken samen in stilte. “Toen ik het aquarium net kreeg was hij veel minder groen, maar nu zitten er drie zandlagen in”. Ik vroeg wat dat met elkaar te maken had. Kijk, drie lagen” zei hij. Ik keek hoe hij de drie lagen aanwees. “Ja, drie lagen”, zei ik. “Inderdaad, drie” antwoordde hij, nogmaals de lagen aanrakend. Ik wees mee op de zijkant. “Nee, nee”, zei hij, “dat is de andere laag”. Ik zag geen verschil tussen de lagen maar beaamde het en liep naar de uitgang. Toen ik bijna buiten was riep hij nog na: “U moet volgende week maar terugkomen, dan is hij schoon hoor”.
Dag 3 - Taxi
Voor het hotel begon de boulevard. Rechts strand en zee, aan de andere kant de weg en winkeltjes. Een marmeren balustrade markeerde de grens tussen zand en steen. Het gesteente voelde koel aan toen ik plaatsnam en een boek opensloeg. Toeristen en stedelingen slenterden in de zon. Terwijl ik las hoorde ik af en toe: Hello, Taxi? Tussen een rij auto’s stond een gele taxi geparkeerd. Een tanige Afrikaan hing tegen de zijkant, een petje over de ogen getrokken. Als toeristen voorbij kwamen duwde hij zich af, zwaaide en riep “Hello Taxi”. Nadat ik meerdere hoofdstukken had gelezen voelde ik de loomheid. De zon zakte, het werd hoorbaar vloed. Mensen pakten hun spullen en vertrokken. Ik sloot mijn ogen en wendde het hoofd richting zon. Minder waarneming, meer genot. “Hello Taxi!”, klonk nog sporadisch. Hij zette zich niet meer af maar bleef hangen. De langgerekte schaduw van het hotel gleed over me. Mijn gezicht voelde verbrand. Hello Taxi? Het was krachteloos, zonder geloof. Boulevard en strand raakten leeg. Hij verschoof zijn petje, stapte in zijn gele auto en reed langzaam weg, de omgeving afturend naar een laatste mogelijkheid. Ik keek hem na en had een diep verlangen mee te gaan.
Dag 4 - Hobbelpaardje
We dronken wijn op een leeg en snikheet terras van een bar met een binnenplaatsje. Bij de boogvormige ingang was een speelgoedbeest geplaatst, zo’n automaat in de vorm van een komisch paardje met flaporen. Terwijl we verveeld onder een parasol zaten kwam een man aangeslenterd met zijn zoontje, een stofspoor achterlatend. Ze stopten bij de hond. Het jongetje klom erop en hield zich aan de oren vast. De man gooide geld in een kastje. Het paardje slingerde een keer voorwaarts en bleef met de neus naar beneden stil hangen. De man duwde ertegen maar het beest bleef roerloos. Nogmaals wierp hij er geld in. Niets. Nadat hij enige tijd met zijn handen in de zij had staan kijken trok hij de jongen eraf en nam hem aan de arm mee. Enkele minuten later verscheen de man weer. Hij ging op zijn hurken zitten en rommelde wat met een schroevendraaier. Een keer keek hij peinzend onze kant op en ging daarna door met wat hij deed. Weer liep hij weg. We rekenden af en wilden weggaan toen we de man weer zagen. Als een jager besloop hij de automaat, sloeg met een hamer een flapoor eraf en rende de poort uit.
Gekke vraag?
Kom maar op. We staan je dan juist graag te woord
Geen reacties